SAHABE

Ne mutlu sizlere zirve insanlar

Resulü gördünüz imanla canlar

Melekler, vahiyler neydi o anlar

Bu can size feda nur sahabeler

Asrı saadetin taze gülleri

Kur’an, hadis okur nurlu dilleri

Resulullah çarpar hep gönülleri

Çekirdek mürşitler hak sahabeler

Resul yetim idi sahip çıktınız

Putla putçuluğu vurup yıktınız

İman ateşini sizler yaktınız

Hakkınız ödenmez gül sahabeler

Resulün eşleri bizim anamız

Ahzab, altı; verebilsek canımız

Nasipli olup ta aksa kanımız

Sizin yanınızda hiç sahabeler

Meleklerle iç içe yaşadınız

Bu havayı çağlara taşıdınız

Sevgi çerağıydı her yaşıtınız

İnsana verdiniz çok sahabeler

Bilal, Allah bir der çölde inlerken

İhlas birde inananlar dinlerken

Uykuyu aştınız gece Hu derken

Mümine feyiz sunan sahabeler

Kiminiz Ebu Bekr, Ömerle Osman

Ali, Talha, Zübeyr, hepsi pek yaman

Ruhaniler melek etmiştir iman

Görmeyen gönül, göz kör sahabeler

Bedir, Uhud, Hendek şahittir size

İnsanla nefs, şeytan gelmiştir dize

Fedakarlığınız haberdir bize

Almayan nasipsizdir sahabeler

Gökteki yıldızlar gibi oldunuz

Bazen sarardınız, hatta soldunuz

İslam ‘ın bahtında karakoldunuz

Hizmetiniz ganidir sahabeler

Okyanuslar, dağlar, çağlar, muştunuz

Kıtalar yanıyor deyip koştunuz

İman çağlayanı olup coştunuz

Sundunuz gönüle aşk sahabeler

Küfre dur dediniz ve savaştınız

İslam için dağı taşı aştınız

Kur’an ‘la sünnetle dolup taştınız

Nihat ta nasiplendi sahabeler