ÖLÜM

Dünyadan ebede geçiştir ölüm

Hayat bir bütündür dünya has bölüm

Nuru imansız ölmek kesin zulüm

Dosta kavuşturur güzeldir ölüm

Resulullah bile ölümü sevdi

Aslında hanesi en mutlu evdi

Gitmekle kalmakta o muhayyerdi

Alıp yüce dosta iletir ölüm

Dünyanın dengesi böyle kurulmuş

Kainata bak gör fani yorulmuş

Kullar vefat hamuruyla yoğrulmuş

Gönül ikliminde saltanat ölüm

Bir de hoş nasihat insan beşere

Bu şuurdan uzak canlar haşere

Dahası orada tekrar yeşere

Ruhanî hayatın adıdır ölüm

Araf yüz yetmiş iki vatan cennet

Durma çalış, kazan, gitmeye azmet

Taha yüz on yedi imanla hazmet

Ruhlar alemine uçmaktır ölüm

Aşık maşukuna nasıl gidecek

Sırlı uçakla Hakk ‘a yükselecek

Melekle nebiden tebrik gelecek

Arş sakinlerinden alkıştır ölüm

Ölümle yükselir mümin zirveye

Ey gafil ölümden ürpermek niye

Ebedi hayata geç Rabbim diye

Destanlar yazdırır mümine ölüm

Askerin terhisi çok zevkli olay

Müminin göçüşü bundan da kolay

İnanan askerdir ömürse halay

Cebrail ‘e selam durmaktır ölüm

İbrahim otuz üç, gece gün alır

Kul uyurken her şeyden ayrı kalır

Asil olan fena dersini tanır

Rabbanî mektepte okumak ölüm

Sabah kalkmak haşr toplanmaya delil

Kıyamette dirilmek böyledir bil

Kendine gel Allah büyük desin dil

Yüce mertebeye kavuşmak ölüm

Böyle olmasaydı kullar niderdi

Zulüm yaygınlaşır hep kol gezerdi

Garipler ezilir candan bezerdi

İlahi sırlarla doludur ölüm

Göçtü annem, babamla gardaşlarım

Aksa da gözümden kanlı yaşlarım

Gitmek için hazırlığa başlarım

Hayatın tadına ermektir ölüm

Nihat uyanık ol kervan gidiyor

Baksana öteye akın ediyor

Azrail tebessümüyle ne diyor

Anlayıp sırrını almaktır ölüm