Gözyaşı büyük nimet
Allah için ağlamak
İnsan denen pınardan
Sular gibi çağlamak
Sevgiyle heyecandan
Dertlidir O ‘nun başı
Rabbimin hikmetleri
Ağlatır dağı, taşı
Görmedin mi suların
Ahenkle akışını
Rahmet adlı eşyanın
Şimşekle çıkışını
Denizler, dağlar, taşlar
Arı, kelebek, kuşlar
Müşterek iniltiyle
Hep ağlamaya başlar
Sevinç yaş dökme bunlar
Kör olmayanlar anlar
Kul olmak sevincinden
Gözlerden yaşlar damlar
Seherlerde melekler
Teessür ile bekler
Bilinçli müminleri
Anlayışla destekler
Ruhaniler uyanık
Mü’min ‘in bağrı yanık
Bu ağlayış seline
Rabbul alemin tanık
Şu tarzlar ilelebed
Haksa ulaşır meded
O yolun kahramanı
Değil miydi Muhammed
Gök ağlar yağmur yağar
Yeryüzünde bayram var
Dua, şükür zamanı
Nasipliler eder kar
Gökler ağlamasaydı
Dünyamız çöl olurdu
Canlılar yaşayamaz
Kullar hüsran bulurdu
Ve O ‘nun sayesinde
Olur dualar kabul
Aşkla özün ağlasın
Sen de aradığın bul
Katıl Mü’min rahmete
Uğramazsın zahmete
Rahmetin pınarıyla
İlahî merhamete
Rahmetlenip ak, pak ol
Gönlün yıka, sarar, sol
Sünnettir durma kullan
Var mı başka çıkar yol
Bebeğin ağlayışı
Anneyi yumuşatır
Anne süt pınarları
Akar, onu okşatır
Dost şair İkbal bile
Demiş sevgili Habib
Çanakkale ‘nin kanı
Hediye sana tabib
Hiçbir faziletim yok
Rabbim günah getirdim
Nihat denen mahluku
Affet sözüm bitirdim