|
Kur’an benim canım, ekmeğim, aşım Huzur, mutluluğum, bazen gözyaşım
O ‘dur gerçek havam, suyum ve canım Kur’an ‘lı bir hayat en mutlu ânım
Furkan hem şerefim, hem de irfanım Ondan ayrı damla akmasın kanım
Has zikirdir sol tarafım sağ yönüm Önüm hemen ardımla diğer yanım
Vahiy tazeliğim, günlük hayatım Kur’an ‘sız geçmişse o gün bayatım
Nurum olmasaydı ne yapardım ben Kitap yazacaktır çürüse de ten
Kitabullah aşkım, dost arkadaşım Onsuz geçen anlar çileli başım
En acı ânımda içimde buldum Kur’an ‘la sarardım, O ‘nunla soldum
Resul der ki hüzne düştüğün zaman O ‘nu oku ilaç, derde pek yaman
Yalnızlığım gider nurla olunca İşler bozulsa da normal yolunca
Vallahi derdime hep oldun tabip Kur’an ‘ı getirdin sevgili habip
Rüyalarım inan aşkınla güzel Hıfzettirdi daim var olan ezel
|
Canımın cananı yüce kitabım İliklerime dek eşsiz hitabım
Sıkılınca ruhum seni şakırım Seninle olunca fıkır fıkırım
Kaderim her yerde furkanla olmak Zikirle sararıp kelamla solmak
Dünyam kitapla hoş gölgende güzel Cennete girersem okurum gazel
Sensiz bakışlarım bile anlamsız Hatta uzuvlarım dahi dermansız
Kur’an ‘ım sermayem, tat, nur yumağım Dünya denen çölde yar sığınağım
Senin güneş yüzün tatlı ilacım İçimde olsan da yine de açım
Rabbim lütfederse ölürken dile Ayet dilde inem geçem menzile
Toplanma haşirde gönlüme sen dol Beraber dirilem, Ya Rab şahit ol
Kıraatinle dik durayım kıyam Büyük mahkemede yine okuyam
Ağlatıyor idin Resulullah ‘ı Maide; yüz on sekiz, çekti ahı
Sıddıkın ciğerin dağlayansın sen Tur; yedi, Ömer de düşüyordu hem |
Senden uzak olmak gafillik zillet Furkanla yaşarsa kurtulur millet
Ah insanlar bilse farklı tadını Merihe yazardı nurlu adını
Okunduğun zaman yüzbinler melek Hazır olur dinler, bol lütuf, ahenk (1)
Müthiş üstün zikir sure okumak Amber güllerinle mekik dokumak
Sevdalı gönüller leziz nurunla Semalara uçar hem onurunla
Belki tadın alan uzak olamaz Zirveye ulaşır ayrı kalamaz
Ruhaniler de haz alıyor senden Feda olsun ruhum çıksa da tenden
Hakka; kırk iki bir, küfre galipken Sayende anlamlı teknoloji, fen
Enfal; iki, mümin sana koşuyor Mananı kavrayan dolup coşuyor
Uğruna bin canım olsa da feda Gerçekten hakkını edemem eda
Nihat kulun der ki ey Rabbulalem Kitapsız yaşatma bu son sözüm hem |
YORUMLAR