AYNA

AYNA *

Nihat YILMAZ

Bütün sırların ortaya döküleceği gün…

Tarık, 9.

Mümin müminin aynasıdır.

Ebu Davud, Edeb, 49.

Ne büyük nimetsin ey güzel ayna

Hiç gelmezsin kimsenin oyununa

Karşına geçerler en ve boyuna

İbretle baksak ne olurdu ayna

Bakan kendisini görüyor sende

Pek çirkinlikler gizli sinelerde

Dışı da göstersen devasın derde

İçi de görsek ne olurdu ayna

Sana bakıp kendini pak sananlar

Dışına aldanıp yoldan kayanlar

Şeytanla nefsine köle olanlar

Hakka kul olsak ne olurdu ayna

Fiziğimiz gibi ruhu da görsek

Keşke içe de çekidüzen versek

Güzel olmaz mıydı murada ersek

Dalgın olmasak ne olurdu ayna

Yaşlandıkça sevmez oldum çehremi

Doğrucusun bilemezsin derdimi

Sergiliyorsun çirkinliklerimi

Güzeli  görsem ne olurdu ayna

Yıllarca yar idik ateşli humma

Aldandım siyah saç fidan boyuma

Gafilce devam ettim oyunuma

Oyunu bozsam ne olurdu ayna

Beyaz saçlar, sarkan göz çevrelerim

Hoşça bakıp gençliğimi özlerim

Haklısındır şahsımadır sözlerim

Takılmasaydım  ne olurdu ayna

Değişen sen değil doğrusu benim

Fiziğim eskidi sarardı tenim

Aslında bir hiçsin ben ise senim

Önce keşfetsem ne olurdu ayna

Seninle aldandım gafletle boşuna

Manamı keşfettim gelmem oyuna

Bırakıp git başkalarıyla oyna

Yanılan görse ne olurdu ayna

Hadiste görmüştüm iç alemimi (1)

Hiç te aldatmıyor senden samimi

Ferahlandım sevdim şu fiziğimi

Gafil uyansa ne olurdu ayna

Allah simaya değil ruha bakar

Fiziğe aldanan çok canlar yakar

Nefsle, çevresini günaha sokar

Tövbe paklasa ne olurdu ayna

Gafil Nihat der artık dost değilsin

Dışa kul olan aynaya eğilsin

Ruhumun cananı Kur’an ‘ım gelsin

Kuran la sezsek ne olurdu ayna