Tilki, ormanda gezerken bir ağacın dalında asılı bir geyik budu görür...
Karnı açtır ama akıllıdır, hemen atılmaz, çevreyi kontrol eder ve görür ki bu bir tuzaktır! Geyik budu bir bombaya bağlıdır! Yeteri kadar uzaklaştıktan sonra başını ön ayaklarının üzerine koyarak yatar, sabırla beklemeye başlar.
Bir süre sonra kurt gelir, budu görür ve biraz uzakta yatan tilkiyi de fark eder tabii... Kaşlarını çatarak sorar: “Orada ne yapıyorsun tilki efendi?”
“Hiiiç... Yatıyorum dostum.”
“Burada nefis bir geyik budu var, görmedin mi?”
“Evet, gördüm tabii...”
“Şaşırdım doğrusu! Hem gördün, hem de yemedin ha?”
Tilki, dua eder gibi yapar, sonra sakin ve olgun bir tavırla ağır ağır cevap verir:
“Malum, Ramazan ayındayız. Ben bugün oruçluyum.”
Kurt, kendinden emin bir şekilde homurdanır: “Öyleyse ben yiyeyim. Aksi halde, bu sıcakta geyik eti hemen bozulur, kokar.”
Tilki “Elbette dostum, tabii ki yemekte fayda var. Buyur ye, afiyet olsun” der.
Kurt, geyik buduna uzanır uzanmaz müthiş bir patlama olur. Ortalık toz duman! Kurt, yaralı bir halde kımıldamadan yerde yatarken tilki budu alır ve yemeye başlar. Bunu gören yaralı kurt öfke ile “Hani oruçluydun şerefsiz?” diye bağırır.
Tilki pişkin pişkin sırıtır: “Az önce top patladı ya dostum, duymadın mı?”
***
Günümüz toplumunda da tilki misalinde olduğu gibi ateşi elleriyle tutmayıp, maşa olarak başkalarını kullananlar olabilir. Doğru karar verebilmek için dikkatli olmak lazım!
Hoşça kalın.
YORUMLAR