Mükemmel olmak, mükemmel görünmek,ya da mükemmeli oynamak epey zordur.El alem denen grup, en çok mükemmel insanları sever.Onların kafasındaki tarife uymak veya uymaya çalışmak ise hayatın en zor kısmıdır.
Hepimiz biraz başkaları için yaşarız. “Yok ben yalnız kendim için yaşıyorum” diyenler de vardır mutlaka. Genel olarak çevremize hoş görünmek, çevremizdekileri memnun etmek için çabalar dururuz. Bu çabalama esnasında epey hırpalanır,kırılır dökülürüz.Kimsenin memnun olmayacağını bile bile yine de onların istedikleri gibi yaşarız. Hayatımızı el alem diye adlandırdığımız, ne olduğu belli olmayan bir grup yönetir. Bu el alemi gören,bilen,ya da karşılaşan bir kişi olmamasına rağmen bizim yaşam koçluğumuzu üstlenmiştir. Yeni bir elbise almışsın,giyip aynanın karşısına geçersin,elbise biraz kısadır.Aynada arkadan ailenden birinin cemali görünür.” Bu çok kısa, el alem ne der”.der. Dostlarım dediklerinle bir araya gelirsin, yenmesi için bir sürü yiyecek yapılmıştır,sen de yemek için can atıyorsundur, iç dünyan seslenir “hepsini yeme, el alem ne der” diye. Çocuğunun dersleri zayıftır, bağırırsın,ağlarsın,çocuğunu da ağlatırsın,ama en çok da “ben şimdi el aleme ne diyeceğim” diye hayıflanırsın. Paran olur, el alemden korkarsın, parasız kalırsın el alemden çekinirsin. Kız oğlan birbirini sever,el alem uygun bulmaz.Sabah yataktan kalkarsın camı açıp şöyle gerinip bağırmak istesin,içindeki ses hemen seni durdurur” yapma, el alem ne der” diye. Sevinçten haykırmak istersin, içindeki el alemci ses” dur,yapma” der. Bu el alem o kadar önemlidir ki hayatımızda nefes almamızı bile ona göre ayarlarız. Ahlak zabıtamız mıdır, duygularımızın bekçisi midir bilinmez ama bizim hayatımızı sınırladığı kesin. Bir çok aile el alem korkusu ile çocuklarının beynine bu korkuyu yerleştiriyor. Kendi duygu ve düşüncelerini bastırıp,el alemin yönlendirmesi ile hareket ediyor. Başkalarına mükemmel görünmek ve başkalarını memnun etmeye çalışmak insanın yaşama sevincini öldürmekten başka ne işe yarayabilir ki?.
Hiç bir insan mükemmel değildir.
Bu acımasız değirmen ancak İnsan ömrünü boşa tüketir…Başkaları ne der diye yaşamak hayat tarzımız olmamalı. İnsanlar hataları ile sevapları ile insandır. Bizi yargılayacak olan kendi vicdanımızdır.
YORUMLAR