Toplumumuz nereye gidiyor.İslâmın özünden uzaklaşıyoruz.Yüce Kitabımız Kur'anı Kerimi ne okumuş nede anlamışız.Yarım doktor candan yarım usta evden misali yarım Hocada dinden eder.İslâmi ve ahlâki değerlerimizin öğretimi aileden başlamalı okulda ve toplumda devam etmelidir.Dini ve ahlâki eğitimi sadece Camilerimizde sınırlı kalmamalı toplumun her kesimine ulaştırmalıyız.Toplumumuza başta camiler olmak üzere Okullarımızda kamuda ve bütün Sivil toplum kuruluşlarımızda Güzel ahlâk dürüstlük doğruluk helâl ve haram konuları anlatılmalıdır.Efendimizi her konuda örnek almalıyız.
Son günlerde işlenen Çocuk cinayetleriyle Ülkemiz Dünyada rezil oluyor.Bu suçları önlemek için caydırıcı cezalar gerektiği gibi bunların da nedenleri araştırılmalıdır.Biz neden bu hallere düşüyoruz?Avrupa Birliğine girmek için uyum yasalarının altına koyulan imzalar neticesinde zinanın ve domuz etinin kanunen serbest hale getirilmeside suçların artmasında önemli ve temel bir nedendir.Sayın Cumhur Başkanımızda bu konuda yanlış yaptıklarını bizzat itiraf etmiştir.
Bu son günlerde işlenen çocuk cinayetleri de bunlara acımasız bir örnektir.
ACI AMA GERÇEK
Bugünlerde... Mallarımız arttı, keyfimiz azaldı. Daha büyük evlerde kalıyoruz ama daha küçük ailelerde yaşıyoruz. Konforumuz arttı ama zamanımız daraldı. Diplomamız bol ama sağduyumuz az. Uzmanlıklar arttı ama sorunlar çoğaldı. İlaçlar çoğaldı, hastalıklar arttı. Sorumsuzca para harcıyoruz ama az gülüyoruz. Trafikte çok hızlıyız ama çabuk parlıyoruz. Aksam geç yatıyor, sabah yorgun kalkıyoruz. Az kitap okuyor, çok televizyon seyrediyoruz. Varlığımızı arttırdık ama değerlerimizi yitirdik. Çok konuşuyor ama az gönül veriyoruz ve bol yalan söylüyoruz. Para kazanmayı öğrendik ama yuva kurmayı beceremedik. Hayata yıllar ekledik, yıllara hayat katamadık. Aya kadar gidip dönmeyi biliyoruz ama komşumuza geçmek için karşıya geçmiyoruz. Uzaya ulaştık ama ruhun derinliklerine inemiyoruz. Havayı temizledik ama ruhları kirlettik. Atomu parçaladık, önyargılarımızı yıkamadık. Çok yazıyor ama az gelişiyoruz. Daha çok plan yapıyoruz ama daha az sonuç alıyoruz. Acele etmeyi öğrendik ama sabırlı olmayı asla... Gelirimiz arttı, karakterimiz zayıfladı. Tanıdıklar çoğaldı, dostlar eksildi. Çabalar arttı ama mutluluklar azaldı. Bilgisayar ağları kuruyoruz, bilgi otoyolları inşa ediyoruz ama kendi aramızdaki iletişimde zorlanıyoruz. "Dünya Barışı" der, silahlanırız! Daha mutlu olmak için "somurtarak" çalışırız. Yani bugünlerde... Eve çift maaşın girdiği ama çiftlerin boşandığı... Güzel evlerin yuva olamadığı... Kısa seyahatların, kağıt mendil gibi ilişkilerin... Yıka çık gönüllerin, tek geceliklerin... Kilo dertlerinin ve her derde deva vitaminlerin... Vitrinlerin dolu ama gönüllerin boş oldugu... Günlerde yaşıyoruz!
Güzel bir dünya,temiz bir toplum ve herkesin kardeş olduğu bir ortam dileklerimizle Allaha emanet olunuz.
YORUMLAR